Dawniej szkoła podstawowa w Jadowie mieściła się w drewnianym budynku przy obecnej ulicy Jana Pawła II. 
Nowy budynek szkoły wybudowany został w latach 1923-25, dzięki staraniom ówczesnego kierownika szkoły, Kazimierza Gembickiego. Ogromnym atutem nowej siedziby była własna sala gimnastyczna. Do szkoły tej uczęszczały dzieci nie tylko z Jadowa, ale też z okolicznych wsi. W niektórych z tych wsi (np. w Nowym Jadowie, Borkach), istniały szkoły jednoklasowe. Szkoła podstawowa w Jadowie realizowała program szkoły siedmioklasowej i była jedyną tego typu szkołą w gminie. Dzięki zaangażowaniu nauczycieli, w szkole rozwijały swoją działalność organizacje pozaszkolne, np. harcerstwo. 

     Przed drugą wojną światową, oprócz głównego budynku szkolnego, istniał drugi, w którym pobierały naukę w klasach młodszych dzieci żydowskie. 

     Mimo ciężkich warunków, szkoła nie przerwała swojej pracy w okresie okupacji hitlerowskiej. Oprócz pracy lekcyjnej według programów akceptowanych przez władze okupacyjne, niektórzy z nauczycieli pracowali w organizacji TON (Towarzystwo Oświaty Niepodległościowej), ucząc geografii i historii Polski. Pracą tą na terenie gminy kierował Kazimierz Gembicki.

     Wojna nie oszczędziła nauczycieli tutejszej szkoły. W październiku 1939 roku zabrano do oflagów dwóch nauczycieli: Franciszka Augustyńskiego i Feliksa Koniecznego, a w 1944 w czasie działań wojennych zginęła Anna Kuligowska. 

     W ostatnich latach okupacji budynek szkolny zajmowany był przez wojska niemieckie. Organizacja pracy w szkole po wojnie nie była więc łatwa - brakowało sprzętu szkolnego, pomocy naukowych i opału. Trzeba było też skompletować personel nauczycielski. w pierwszym powojennym roku szkolnym zajęcia odbywały się tylko w części budynku - na pierwszym piętrze. W następnych latach uruchomiono parter budynku, wyremontowało salę gimnastyczną, przebudowano toalety. 

     W 1952 roku kierownictwo obejmuje Władysław Kazimierczak, który stawia przed sobą zadania unowocześnienia szkoły. W ciągu kilku lat zostaje przebudowany dach na budynku szkolnym, następuje częściowa wymiana ram okiennych i podłóg, uzupełnienie tynków oraz malowanie elewacji. Cała posesja szkolna zostaje ogrodzona siatką, obsadzona wokół drzewami i żywopłotem, założono również działkę szkolną. Otynkowany został również budynek gospodarczy. Boisko szkolne zostało zniwelowane, stworzono boisko do piłki ręcznej i siatkówki oraz skocznię. W tych latach w szkole wymieniono też zużyty szprzęt szkolny (m.in. ławki, tablice, stoły i szafki), przybyło pomocy naukowych (szczególnie do fizyki, chemii, biologii i geografii. Unowocześniono też metody pracy szkolnej, stosując telewizor, episkop, radio i projektor. Wyposażono też sale przeznaczone na bibliotekę, świetlicę i gabinet lekarski.  

      Od 2001 r. w budynku tym mieści się gimnazjum. Szkoła podstawowa została przeniesiona do nowego gmachu, który jest połączony z budynkiem gimnazjum. Uczniowie obu szkół korzystają ze wspólnej stołówki, boisk oraz nowej sali gimnastycznej.
Uroczyste otwarcie obecnego budynku szkoły odbyło się 15 września 2001 r. w obecności ówczesnego wójta, Stanisława Żaka, oraz pani dyr. Małgorzaty Raczyńskiej.

      Szkoła Podstawowa ma do dyspozycji sześć sal lekcyjnych, gabinet pani dyrektor i sekretariat (II piętro), bibliotekę i pokój nauczycielski (I piętro) oraz świetlicę, szatnię i sklepik szkolny (parter). Klasy młodsze mają zajęcia na parterze oddzielnego budynku, mieszczącego się niedaleko głównego gmachu. Uczniowie młodszych klas mogą też korzystać z placu zabaw, stworzonego w ramach programu rządowego "Radosna Szkoła".

Na podstawie Kroniki Szkolnej, 
Marta Wójcik-Zaręba